Hoe kerstmis werd gered door Timmy - De Kerstman had een vervelend ongeluk
Geplaatst door op Geen reacties
Op kerstavond, met volle maan, een heldere sterrennacht vol magie, maakte de Kerstman zijn gebruikelijke rondjes boven de daken van de wereld. Zijn slee, volgeladen met speelgoed en vrolijkheid, gleed door de lucht met de snelheid en het gemak van een droom.
Dit jaar echter, zonder dat de Kersman ook maar iets kon vermoeden, gebeurde er iets onverwachts.
Tijdens zijn, in het begin nog rustige vlucht, trokken ineens wolken op en een plotselinge windvlaag, sterker dan welke de Kerstman ooit had meegemaakt, greep de slee vast.
De wind was dit keer ongewoon sterk, geboren uit een zeldzame samenloop van weersomstandigheden, en gooide de slee als een blad in een storm door de lucht. Kon een botsing met het dak dat snel op hen afkwam, door een snelle reactie van Rudolph nog worden vermeden, bleef bij het volgende echter, een van de lopers van de slee vastzitten aan een schoorsteen, wat een spectaculaire crash veroorzaakte. Speelgoed viel eruit, bellen rinkelden wild en de rendieren, even in paniek, sloegen op hol en verspreidden zich in de nachtelijke hemel.
Dit jaar echter, zonder dat de Kersman ook maar iets kon vermoeden, gebeurde er iets onverwachts.
Tijdens zijn, in het begin nog rustige vlucht, trokken ineens wolken op en een plotselinge windvlaag, sterker dan welke de Kerstman ooit had meegemaakt, greep de slee vast.
De wind was dit keer ongewoon sterk, geboren uit een zeldzame samenloop van weersomstandigheden, en gooide de slee als een blad in een storm door de lucht. Kon een botsing met het dak dat snel op hen afkwam, door een snelle reactie van Rudolph nog worden vermeden, bleef bij het volgende echter, een van de lopers van de slee vastzitten aan een schoorsteen, wat een spectaculaire crash veroorzaakte. Speelgoed viel eruit, bellen rinkelden wild en de rendieren, even in paniek, sloegen op hol en verspreidden zich in de nachtelijke hemel.
De Kerstman, tuimelde uit de slee en raakte verstrikt in zijn eigen rode mantel. Liggend tussen de verspreide cadeaus op het besneeuwde dak, na bekomen te zijn van de eerste schrik, begon hij te lachen. Zijn gelach, bedoeld om de situatie te kalmeren, bulderde door de nacht. De chaos was compleet maar zijn geest niet gebroken. Hij wist dat tijd van essentieel belang was; kinderen over de hele wereld wachtten op hem en hij kon en mocht ze niet teleurstellen.
Op hetzelfde moment dat Santa en zijn slee crashten, keken er vanuit een nabijgelegen raam een paar grote, nieuwsgierige ogen naar buiten. Timmy, een kleine jongen met een onverzadigbare nieuwsgierigheid en een hart vol kerstsfeer, was laat op geweest, te opgewonden om te slapen. Toen hij de crash zag, trok hij zijn jas en laarzen aan en rende naar buiten in de koude nacht.
"Kerstman, Kerstman!" riep Timmy, zijn stem klonk hard en schel in de stille nacht. Hij klom op het dak met de behendigheid die alleen een kind op kerstavond kan opbrengen. Toen hij de Kerstman en de verspreide cadeaus zag, lichtten Timmy's ogen niet op van teleurstelling, maar van vastberadenheid.
"Ho ho, je bent precies op het juiste moment gekomen, jonge Timmy!" grinnikte de Kerstman, terwijl hij de sneeuw uit zijn baard veegde en zijn muts recht zette.
"Is alles goed met U?" klonk het bezorgde stemmetje van Timmy.
"Ja hoor" zei de Kerstman. "Met mij gaat het prima. Ik moet nu alleen wel haast maken en alles weer bij elkaar zien te krijgen, anders red ik het vanavond niet om alles op tijd te bezorgen."
Samen begonnen ze het speelgoed te verzamelen, terwijl de Kerstman Timmy uitlegde over de magie van Kerstmis. Timmy hielp met zijn kleine maar lenige handen de slee weer in te pakken. Al snel lag alles weer in de slee en stonden Timmy en de Kerstman naar de slee te kijken. Alles was in orde, behalve, de loper van de slee die was blijven hangen achter de schoorsteen, die was behoorlijk gehavend. Timmy bood aan om zijn springtouw te gebruiken om de kapotte loper van de slee tijdelijk te repareren.
"Dat hoeft niet." sprak de Kerstman. "De slee is magisch."
De Kerstman fluisterde een paar woordjes en zie daar, de slee begon te glimmen en trillen en de kapotte loper, herstelde zich voor hun ogen. Van een kreupel pootje werde het weer de prachtige rechte loper met een sierlijke krul die het eens was.
"Nu nog de jongens." zei de Kerstman. "Dan kunnen we weer gaan."
Maar waar waren de rendieren? Ze waren weggevlogen, geschrokken van het ongeluk. Ze gaan zoeken zou veel te lang duren, ze konden inmiddels wel weer terug zijn op de Noordpool.
Een beetje beteutert haalde Timmy zijn schoudertjes op en zei "Ik zou niet weten waar te beginnen."
De Kerstman glimlachte en grabbelde diep in een van zijn mantelzakken, na wat zoeken, vond hij wat hij zocht.
"Jou zocht ik." Triomfantelijk haalde de Kerstman een klein houten fluitje uit zijn zak en gaf het aan Timmy.
"Hier moet je op blazen, kleine man."
Timmy met zijn tomeloze energie begon zo hard hij kon op het fluitje te blazen, er kwam, hoe hard hij ook blies en hoe hij ook zijn best deed, geen geluid uit.
"Hij doet het niet Santa!" zei Timmy een beetje teleurgesteld.
De Kerstman keek hem aan en wees naar de sterren aan de hemel. Tot zijn stomme verbazing zag Timmy ineens een groepje rendieren razendsnel naderbij komen.
Een voor een landden de rendieren op het dak naast de slee en een voor een werden ze door de Kerstman aan de leidsels van de slee gespannen.
Toen alles weer in orde was, keek de Kerstman Timmy aan met een twinkeling in zijn ogen. "Je hebt Kerstmis gered, jonge held. Wat kan ik je in ruil daarvoor geven?"
Timmy dacht even na en glimlachte toen. "Kunnen we de cadeautjes samen bezorgen, Kerstman?"
Het gelach van de Kerstman galmde over de daken. "Dat is toch wel het beste cadeau dat je kon bedenken, Timmy!"
En zo brachten de Kerstman en Timmy, met de slee die nu soepel door de nacht vloog, zonder verdere ongelukken of oponthoud, om de cadeautjes bij elk kind af te leveren, en verspreidden ze dubbel zoveel vreugde. Timmy zou deze nacht voor altijd herinneren, niet vanwege de cadeautjes die hij kreeg, maar vanwege het avontuur dat hij met de Kerstman deelde, wat bewees dat zelfs in de donkerste nachten een beetje licht van een kind Kerstmis kon redden.
Toen de dag aanbrak, bracht de Kerstman Timmy terug naar zijn huis, en liet hem achter met een laatste fluistering: "Prettige Kerstdagen, Timmy, en bedankt dat je gelooft." En daarmee verdween de Kerstman in het ochtendlicht, zijn missie voltooid, zijn hart vol, dankzij een kleine jongen die geloofde in de magie van Kerstmis.
Op hetzelfde moment dat Santa en zijn slee crashten, keken er vanuit een nabijgelegen raam een paar grote, nieuwsgierige ogen naar buiten. Timmy, een kleine jongen met een onverzadigbare nieuwsgierigheid en een hart vol kerstsfeer, was laat op geweest, te opgewonden om te slapen. Toen hij de crash zag, trok hij zijn jas en laarzen aan en rende naar buiten in de koude nacht.
"Kerstman, Kerstman!" riep Timmy, zijn stem klonk hard en schel in de stille nacht. Hij klom op het dak met de behendigheid die alleen een kind op kerstavond kan opbrengen. Toen hij de Kerstman en de verspreide cadeaus zag, lichtten Timmy's ogen niet op van teleurstelling, maar van vastberadenheid.
"Ho ho, je bent precies op het juiste moment gekomen, jonge Timmy!" grinnikte de Kerstman, terwijl hij de sneeuw uit zijn baard veegde en zijn muts recht zette.
"Is alles goed met U?" klonk het bezorgde stemmetje van Timmy.
"Ja hoor" zei de Kerstman. "Met mij gaat het prima. Ik moet nu alleen wel haast maken en alles weer bij elkaar zien te krijgen, anders red ik het vanavond niet om alles op tijd te bezorgen."
Samen begonnen ze het speelgoed te verzamelen, terwijl de Kerstman Timmy uitlegde over de magie van Kerstmis. Timmy hielp met zijn kleine maar lenige handen de slee weer in te pakken. Al snel lag alles weer in de slee en stonden Timmy en de Kerstman naar de slee te kijken. Alles was in orde, behalve, de loper van de slee die was blijven hangen achter de schoorsteen, die was behoorlijk gehavend. Timmy bood aan om zijn springtouw te gebruiken om de kapotte loper van de slee tijdelijk te repareren.
"Dat hoeft niet." sprak de Kerstman. "De slee is magisch."
De Kerstman fluisterde een paar woordjes en zie daar, de slee begon te glimmen en trillen en de kapotte loper, herstelde zich voor hun ogen. Van een kreupel pootje werde het weer de prachtige rechte loper met een sierlijke krul die het eens was.
"Nu nog de jongens." zei de Kerstman. "Dan kunnen we weer gaan."
Maar waar waren de rendieren? Ze waren weggevlogen, geschrokken van het ongeluk. Ze gaan zoeken zou veel te lang duren, ze konden inmiddels wel weer terug zijn op de Noordpool.
Een beetje beteutert haalde Timmy zijn schoudertjes op en zei "Ik zou niet weten waar te beginnen."
De Kerstman glimlachte en grabbelde diep in een van zijn mantelzakken, na wat zoeken, vond hij wat hij zocht.
"Jou zocht ik." Triomfantelijk haalde de Kerstman een klein houten fluitje uit zijn zak en gaf het aan Timmy.
"Hier moet je op blazen, kleine man."
Timmy met zijn tomeloze energie begon zo hard hij kon op het fluitje te blazen, er kwam, hoe hard hij ook blies en hoe hij ook zijn best deed, geen geluid uit.
"Hij doet het niet Santa!" zei Timmy een beetje teleurgesteld.
De Kerstman keek hem aan en wees naar de sterren aan de hemel. Tot zijn stomme verbazing zag Timmy ineens een groepje rendieren razendsnel naderbij komen.
Een voor een landden de rendieren op het dak naast de slee en een voor een werden ze door de Kerstman aan de leidsels van de slee gespannen.
Toen alles weer in orde was, keek de Kerstman Timmy aan met een twinkeling in zijn ogen. "Je hebt Kerstmis gered, jonge held. Wat kan ik je in ruil daarvoor geven?"
Timmy dacht even na en glimlachte toen. "Kunnen we de cadeautjes samen bezorgen, Kerstman?"
Het gelach van de Kerstman galmde over de daken. "Dat is toch wel het beste cadeau dat je kon bedenken, Timmy!"
En zo brachten de Kerstman en Timmy, met de slee die nu soepel door de nacht vloog, zonder verdere ongelukken of oponthoud, om de cadeautjes bij elk kind af te leveren, en verspreidden ze dubbel zoveel vreugde. Timmy zou deze nacht voor altijd herinneren, niet vanwege de cadeautjes die hij kreeg, maar vanwege het avontuur dat hij met de Kerstman deelde, wat bewees dat zelfs in de donkerste nachten een beetje licht van een kind Kerstmis kon redden.
Toen de dag aanbrak, bracht de Kerstman Timmy terug naar zijn huis, en liet hem achter met een laatste fluistering: "Prettige Kerstdagen, Timmy, en bedankt dat je gelooft." En daarmee verdween de Kerstman in het ochtendlicht, zijn missie voltooid, zijn hart vol, dankzij een kleine jongen die geloofde in de magie van Kerstmis.
De auteur staat geen reacties toe op dit artikel
Geen reacties